Liebster Blog Award - jestem nominowana!

Źródło

Dawno, dawno temu, kiedy byłam początkującym miłośnikiem blogów, masowo trafiłam na nominacje do jakiejś zabawy/gry/łańcuszka... Bóg wie o co to chodziło, ludzie polecali sobie nikomu nieznane blogi, odpowiadali na dziwne pytania o ulubiony kolor sznurówek i jeszcze się z tego cieszyli. Było to na tyle dawno, że ciężko było znaleźć konkretne wyjaśnienie tego zjawiska, dlatego postanowiłam to olać i się nie przejmować. Zmieniłam zdanie, kiedy sama zaczęłam pisać bloga i w końcu załapałam o co chodziło! Liebster Blog Award to nagroda za dobrze wykonaną robotę, ale dla mniej znanych blogerów! Porównałabym to do Share Week, kiedy wszyscy polecamy sobie najulubieńszych twórców internetowych, ale tym razem chodzi tylko o tych z mniejszą liczbą obserwatorów, których jeszcze nie wszyscy znają. Świetna sprawa, bo dzięki temu możemy trafić na wspaniałych ludzi, którzy jeszcze się nie przebili. W tym roku miałam przyjemność zostać nominowana przez Darka z bloga SięMówi - bardzo Wam polecam, bo Darek wie co pisze :)

Dla formalności przytoczę Wam jeszcze oficjalne zasady LBA:

„Nominacja do Liebster Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za „dobrze wykonaną robotę”. Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów, więc daje możliwość ich rozpowszechnienia. Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała. Następnie Ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował.”

Ja postanowiłam w tym roku nagiąć odrobinę zasady i nie nominuję nikogo dalej. Polecam Wam zajrzeć do wspomnianego Darka, tam na pewno znajdziecie mnóstwo fajnych rzeczy i inne Jego nominacje :) Za to na pytania z przyjemnością odpowiem! Jako bonus zdradzę Wam pewien sekret: jedną z moich guilty pleasure jest wypełnianie ankiet i różnych kwestionariuszy, więc nie mogę odmówić sobie tych 11 pytań ;)

1. Jakie książki lubisz czytać?

Kiedyś najchętniej czytałam powieści obyczajowe. Takie o normalnych ludziach z normalnych życiem, wyobrażałam sobie wtedy, że to mi przytrafiają się ich przygody. Po czasu aż nie poznałam Harry'ego Pottera (po maturze) myślałam, że inna tematyka mnie nie interesuje. Od tamtej pory wiele się zmieniło i staram się nie ograniczać w tematyce, chociaż aktualnie najczęściej sięgam po "poradniki" wszelkiej maści. W dodatku najczęściej po książki blogerów.

2. Lubisz ludzi za ...

Za pasję, energię i chęć do działania. Uwielbiam ludzi i nie mogę bez nich żyć (dlatego właśnie powoli umieram zamknięta w domu z nieokiełznanym dwulatkiem), ale najchętniej słucham i rozmawiam z tymi, którym na czymś zależy i od których bije pozytywna energia. Są takie osoby, po spotkaniu z którymi zawsze mam ochotę zakasać rękawy i wziąć się w garść. Nie muszą być mówcami motywacyjnymi, ale mają w sobie coś takiego, że nawet bezwiednie zarażają entuzjazmem. Takich ludzi kocham i chciałabym mieć ich jak najwięcej w swoim otoczeniu (Joanna, to też o Tobie! :)).

3. Czy czytasz komiksy?

Komiksów nie czytam, chociaż od jakiegoś czasu korci mnie, żeby jednak spróbować. Jeśli ktoś może coś polecić na początek, to z przyjemnością skorzystam. Bo czytanie "Giganta" w dzieciństwie chyba się nie liczy? ;)

4. Ulubiony film na podstawie książki.

Jednego nie potrafię wybrać, ale seria o Harrym oraz "Pamiętnik" oglądam przy każdej okazji w TV :D Absolutnie podobał mi się również film na podstawie "Zaginionej dziewczyny".

5. W jednym zdaniu dlaczego blogujesz?

Podobno zmienianie świata należy zacząć od siebie, a blogowanie zmienia tylko na lepsze.

6. Czy lubisz podróżować?

Nie miałam wielu okazji do podróżowania, ale lubię jeździć w nowe miejsca. W stare też :D Marzy mi się spokojne zwiedzanie z poziomu tubylców - poznawanie miasta nie jako turysta z listą miejsc do odhaczenia, ale raczej jako podglądanie życia miejscowych :)

7. Co jest na Twoim ulubionym kubku?

Ulubione kubki mam trzy, ale każdy pełni inną rolę :) Najczęściej używany to kubek, który dostałam od Ukochanego. Przy każdym posiłku, gdy pijemy herbatę, ja piję z kubka z napisem "Good morning Beautifull", a Damian "Good morning Handsome" :) Kiedy jestem sama w domu piję z ogromnego kubka z flamingiem (moja tegoroczna miłość), a w chwilach kiedy potrzebuje motywacji piję z kubka-prezentu od BFF z napisem "Love what you do. Do what you love".

8. Rzecz, bez której nie wyobrażasz sobie życia.

To nie rzecz. Nie wyobrażam sobie życia bez innych ludzi. Żeby dobrze "funkcjonować" muszę mieć kontakt z innymi ludźmi, muszę mieć z kim sensownie porozmawiać.

9. Czy lubisz czytać w komunikacji miejskiej?

Lubię, chociaż teraz rzadko korzystam z komunikacji miejskiej. Na równi z czytaniem stawiam też obserwowanie ludzi, tak po prostu (ups, kolejna guilty pleasure? ;))

10. Jaki typ blogów lubisz przeglądać?

Najbardziej lubię blogi lifestylowe. Mam ulubionych blogerów, którym ufam i w pewnym sensie traktuje jak dobrych znajomych. Chętnie czytam o tym co polecają do czytania, oglądania albo jakich kosmetyków aktualnie używają. Jednak wybieram takich, którzy mają do powiedzenia coś więcej i często dzielą się również swoim zdaniem na aktualne tematy. Z blogów bardziej tematycznych to chyba blogi nawiązujące do minimalizmu.

11. Uważam, że warto blogować, ponieważ ...

Blogowanie otwiera na nowe doświadczenia. Traktuję to nie tylko jako pisanie bloga, ale również czytanie innych blogów. Pisanie i czytanie sprawia, że głowa jest bardziej otwarta, chłonna, lepiej pracuje. Mamy więcej pomysłów, więcej chęci i energii do działania, ciągle chcemy więcej. Poza tym blogowanie sprawia też, że wszystko wydaje nam się możliwe. Blogowanie zmienia na lepsze :)

Uff, moja wrodzona gadatliwość chwilowo została zaspokojona. Mam nadzieję, że czytając moje odpowiedzi było Wam chociaż w połowie tak przyjemnie jak mi.

Odzywajcie się czasem i piszcie co Wam leży na sercu :)

Do usłyszenia!

____________________ 

 Spodobał Ci się post? 

 Obserwuj mnie na Facebooku, Bloglovin i Instagramie 

  

Mam wszystko!

Całkiem niedawno, kilka dni temu, odchodziłam kolejne urodziny. Powoli przestaję już liczyć, które to, bo w tamtym roku zdarzyło mi się zapomnieć czy mam 20, 21 czy 22 lata. Ileż to razy próbowałam przy tej specjalnej okazji spisać jakieś nauki, lekcje czy cokolwiek, czego nauczyłam się przez ten czas... Nigdy się nie udało, bo początkowy zapał zawsze gdzieś znikał, gdy przypominałam sobie, że przecież nie lubię obchodzić urodzin. Oczywiście, prezenty, torty i cukiereczki to fajna sprawa, ale zawsze było jakoś tak... nijak. Bez fajerwerków. A przecież na filmach zawsze jest tak super! Aż nagle w tym roku, super było też i u mnie! :)

Mój Najwspanialszy na świecie Narzeczony, wysłuchał moje ciche jęki rzucane "niby od niechcenia" i zorganizował mi Najfajniejsze Urodziny Ever. Ponad miesiąc planował przyjęcie-niespodziankę i, mimo moich drobnych podejrzeń, jednak mnie zaskoczył! Jestem mało obiektywna pod tym względem, wiadomo, ale impreza była dla mnie naprawdę super i miniony weekend przekonał mnie, że kolejne urodziny będę obchodzić z nieskrywaną radością! Właściwie już nie mogę się doczekać :)

Pośród wielu bezpłciowych, ale na pewno szczerych!, życzeń typu "wszystkiego najlepszego", były też takie, które zapadną mi w pamięć na długo i wciąż się nad nimi zastanawiam.

Szczęście już masz, więc życzę Ci dużo zdrowia, bo przy dwóch szczęściach czasami może szwankować. A przecież nie może (...)

(...) żebyś zawsze była zdrowa i zadowolona z tego kim jesteś, co robisz i co masz.

Niby zwykłe życzenia, a jednak poruszają. Bo ilu z Was ciągle powtarza, że nie ma szczęścia w życiu, że nic mu się nie udaje, że wszystko jest do dupy? A ilu z Was naprawdę ma takie kiepskie życie, jak mu się wydaje?
A kto z Was jest naprawdę zadowolony z tego kim teraz jest i czym się zajmuje? Kto z Was nie narzeka, że ma słabą pracę, za mało czasu albo za dużo kilogramów?

Bo ja jestem szczęśliwa. Tak po prostu, po ludzku jestem szczęśliwa z tego co mam i kim jestem.
Mam rodzinę i przyjaciół, na których zawsze mogę liczyć. Mam zdrowie. Mam marzenia i możliwości rozwoju prawie na każdym polu. Mam szczęście i mam wszystko!
Mogę studiować, mogę się bawić, uprawiać sport i korzystać z życia. Mogę spełniać marzenia swoje i bliskich i mogę uszczęśliwiać innych. Mogę zmieniać siebie i świat. Mogę wszystko!
Wiem kim jestem i kim na pewno nie chcę się stać. Nie wiem co będę robić w przyszłości, ale mam jeszcze chwilę, żeby się zastanowić. Znam swoje wady i zalety, wiem na ile mnie stać i ile jestem warta. Wiem na co zasługuję i na co zasługują moi bliscy. Wiem, że jestem ważna i nie zamierzam się z tym kryć. Jestem pewna siebie i z wiekiem coraz więcej dowiaduję się o sobie. I cholernie dobrze mi ze sobą, chociaż chciałabym mieć płaski brzuch, przerwę między udami i szczupłe ramiona. Do tego jeszcze dłuższe włosy, najlepiej naturalnie w jaśniejszym odcieniu blondu i bielutkie ząbki, bez przebarwień od aparatu ortodontycznego jeszcze z podstawówki. Tylko, że to wszystko w żadnym stopniu nie determinuje tego jakim jestem człowiekiem, a to powinno być dla nas najważniejsze. Dlatego szeroko uśmiecham się do zdjęć, mimo tych plam na jedynkach i noszę krótkie spodenki, bo mi po prostu gorąco. I ciągle staram się jak najmniej narzekać, chociaż czasami trzeba się wygadać i wrzucić z głowy wszystkie żale, żeby odpuścić i pójść dalej.


Przy okazji urodzin zastanawiałam się czego mi teraz brakuje w życiu. I chociaż znalazłabym kilka drobnych rzeczy, jak się bardziej zastanowię, to nic bym nie zmieniła. Bo nawet jeśli teraz jest ciężko, to ciągle uczę się nowych rzeczy i umiejętności i się rozwijam. Wiem, że poradzę sobie ze wszystkim i ciężko będzie mnie złamać.
I zamiast znowu narzekać, że studia nie takie, życie nie takie i pasja do dupy, to biorę życie w swoje ręce i zmieniam to, co zmienić mogę, a resztę olewam, bo nie mam na to wpływu.

I Wam też radzę szczerze zastanowić się, czy rzeczywiście macie takie słabe życie i macie powód do płaczu :)

____________________ 

 Spodobał Ci się post? 

 Obserwuj mnie na Facebooku, Bloglovin i Instagramie 

 

INSTA-mix # maj 2016

Dawno nie było na blogu zdjęć z Instagrama, no nie? Z myślą o tych, którzy tam nie zaglądają, a czytają bloga wracam z mixem :) 

Maj był miesiącem zdecydowanie rodzinnym. Rocznica wypadająca 1 maja przerodziła się w cały miesiąc małych randek, z czego się niesamowicie cieszę. Przy każdej okazji powtarzam D., nie liczą się wydane pieniądze, a przede wszystkim czas spędzony razem :) I nagle okazało się też, że nie trzeba daleko jechać dla pięknych widoków - ostatnie zdjęcie to zachód słońca nad Zalewem Zemborzyckim :)

Jakiś czas temu wspominałam Wam też, że pracuję nad zdjęciami rodzinnymi. Do tej pory mieliśmy wspólne zdjęcia praktycznie tylko z imprez z profesjonalnym fotografem, jak wesela czy chrzciny. Teraz staram się przy każdej okazji robić jakieś fotki i w maju miałam dużo szczęścia do zdjęć Małej Ali - udało się ją kilka razy złapać w (prawie) bezruchu, co na co dzień graniczy z cudem :D Na początku miesiąca miałyśmy też swój debiut na dmuchanym zamku. Ala była zachwycona! Ja niekoniecznie - musiałam za nią kicać po całym obiekcie, ale dostrzegam plusy - dawno nie zrobiłam tak mocnego treningu :D

W maju było dużo przyjemności. Dwa pierwsze zdjęcia to jedzonko z Velo Cafe w Lublinie. Baaardzo polecam! Mają pyszną lemoniadę wiśniową, idealna na gorące dni. Na zdjęciu owsiane pancakes z bananami i domowym sosem karmelowym i omlet z serem, papryką i szynką (chyba) z sałatką i grzankami. Pycha! Niżej mój ulubiony ostatnio deser - mini tarta z budyniem i owocami, niestety gotowiec z Auchan, ale przymierzam się do domowej wersji na jakąś okazję :) I na końcu hit maja - lody w Nałęczowie, miejscu mniej więcej pośrodku naszej stałej trasy Lublin-Poniatowa. Nie wiem jak to się stało, ale w ciągu jednego miesiąca byliśmy tam więcej razy na lodach niż przez ostatni rok. Mam nadzieję, że tendencja z tego miesiąca się utrzyma :)

Jak pisałam wyżej, maj był miesiącem obfitującym w przyjemności. Po dłuższym zastanowieniu stwierdzam, że należało mi się, za cały wysiłek, jaki włożyłam w pisanie licencjatu. Zdarzało się, że w wolny dzień wstawałam o 5.30 i siadałam do komputera i zdarzało się również, że musiałam pisać fragmenty od nowa, bo coś się skasowało czy laptop nagle się buntował. Strasznie cieszę się, że to wszystko już za mną. Ostatnie poprawki i będę miała wszystko z głowy! :)

Najwięcej zdjęć na Instagramie ostatnio zajmują paznokcie. Ciągle się uczę i wciąż mi mało, jeśli macie ochotę to zapraszam! :D

Na koniec moje małe przechwałki. Mój najpiękniejszy, najwspanialszy i najulubieńszy, nowiutki tatuaż! Od miesiąca ciągle mu się przyglądam i nie mogę się napatrzeć :) Zainteresowanym z przyjemnością podam namiary na autorkę i studio tatuażu. A obok plakat z konferencji, na której miałam okazję wygłaszać prelekcję. Strasznie się bałam, chociaż nie wiem dlaczego. "Po" bardzo mi ulżyło i chyba było okej :) Mam nadzieję, że będę miała jeszcze szansę wystąpić na podobnym wydarzeniu :)

____________________ 

 Spodobał Ci się post? 

 Obserwuj mnie na Facebooku, Bloglovin i Instagramie

 

Życie #5

Życie, życie jest nowelą... Coś tam, coś tam. Muszę przyznać, że ostatnio właśnie te posty o tym co u mnie, są moimi ulubionymi. I jedynymi, które pisze mi się łatwo, lekko i przyjemnie. Niestety ;)

Od jakiegoś miesiąca jedyne co zaprzątało moją głowę to pisanie licencjatu. To jeden z tych powodów, dla których nic nie pisałam na blogu - wypompowana pisaniem pracy o blogach, nie miałam siły ani ochoty na nic więcej. W dodatku na pisanie licencjatu poświęcałam cały wolny czas, więc nie miałam już kiedy robić innych rzeczy. Na szczęście jestem już na finiszu, od złożenia ostatecznej wersji dzieli mnie dokończenie bibliografii i poprawienie kilku literówek i przecinków. Jestem niesamowicie zadowolona, że cały czerwiec będę miała wolny i tuż przed obroną nie będę kończyć pracy w ostatniej chwili. Poza tym, mam nadzieję, że teraz znajdę więcej czasu na pisanie bloga, czytanie książek i robienie innych fajnych rzeczy, którymi będę mogła się z Wami dzielić :)

Poza pisaniem licencjatu ostatnio intensywnie myślę również o słodyczach. Od dwóch tygodni wraz z Narzeczonym "odchudzamy się", co oznacza mniej więcej tyle, że w tym czasie zjedliśmy więcej pizzy i wypiliśmy więcej piwa niż przez ostatni miesiąc - klasyczna dieta-cud, jak schudniemy będzie cud :) Jako dodatkowe wyzwanie wymyśliłam sobie miesiąc bez słodyczy. Po takim czasie jest już nieźle - prawie wcale nie ciągnie mnie do słodkiego, chociaż czasem jak widzę reklamę chipsów w TV albo jak ktoś je ciastka, to też mam chwilową ochotę. Nie ulegam i zaraz o tej chęci zjedzenia czegoś zapominam. Mam nadzieję, że niedługo w ogóle zapomnę o słodyczach i chipsach :D

A zaglądacie czasem na mojego Facebooka? Ostatnio wspominałam tam o blogowej konferencji w Lublinie. Rada Wydziałowa Samorządu Studentów Politologii UMCS właśnie organizuje Konferencję "Co Ty wiesz o blogowaniu? #2". Siedząc na sali w tamtym roku myślałam o tym, jak by to było, gdybym to ja przemawiała na takim wydarzeniu. Cóż, w tym roku będę miała okazję się przekonać, ponieważ zostałam zaproszona w roli prelegenta. Konferencja już jutro, a ja wciąż nie mogę wyobrazić sobie siebie w tej roli. Organizatorzy, jeśli to czytacie, to wiedzcie, że jestem przerażona! Niemniej jednak, będzie mi bardzo miło, jeśli moi Czytelnicy znajdą czas i dołączą do mnie w tych trudnych chwilach. Start jutro (wtorek) o 9:30 na Wydziale Politologii UMCS przy pl. Litewskim. Zapraszam! :)

Zastanawiam się czy jest coś, o czym powinnam lub chciałabym Wam napisać, ale to chyba tyle. Z jednej strony byłam ostatnio strasznie monotematyczna (licencjat), a z drugiej to wcale nie był taki najgorszy czas. Bardzo cieszę się z powodu nadchodzącej konferencji, nie mogę doczekać się czytania nowych książek, które już czekają na czytniku, zaczynam myśleć o moich urodzinach i absolutnie ekscytuję się wizją zbliżających się wakacji! Nie, nie mamy jeszcze konkretnych planów. D. próbuje ukryć przede mną swoje zamiary i nadal nie wiem czy mam kupić nowy kostium kąpielowy czy raczej buty trekkingowe. Jedyne co udało mi się z Niego wyciągnąć to to, że będziemy wypoczywać w Polsce. Aha.

Trzymajcie się mocno i czekajcie na nowy post! W międzyczasie zaglądajcie na Instagram, bo tam zawsze dzieje się najwięcej :)

____________________

 Spodobał Ci się post?

 Obserwuj mnie na Facebooku, Bloglovin i Instagramie

 

Ciocia Party radzi #1

Siedzę przed komputerem już ponad dwie godziny. Wpatruję się w ekran i od czasu do czasu przełączam na pustą stronę Worda z migającym kursorem. "Napisz coś. Napisz coś. Napisz coś!". Nie mogę wymyślić ani jednego sensownego zdania. Za każdym razem, gdy coś skleję, zaraz to kasuję i piszę od nowa. Czasem innymi słowami, a czasem dokładnie tak samo jak wcześniej.

Włączam Facebooka. Jak na złość nie ma żadnych nowych powiadomień ani wiadomości, ani nawet jakiegoś zaproszenia do znajomych od kogoś, kogo widziałam raz w życiu na oczy. Zjeżdżam w dół w poszukiwaniu inspirujących linków, zdjęć czy czegokolwiek. Czegokolwiek, na czym mogłabym chociaż chwilę zawiesić oko i zająć czymś myśli. Pusto.

Włączam Groupon. W chwilach kiedy mam trochę czasu i nie mam pomysłu (albo siły) na coś konkretnego przeglądam kolejne oferty na odkurzacze, szczoteczki do zębów albo majtki od projektanta. I chociaż raz udało mi się znaleźć to, czego szukałam. Puder ryżowy, podobno ekstra dla cery tłustej i mieszanej, sprawdzę i dam znać. Po szybkich zakupach znowu przełączam się na Facebooka. Dalej nic.

Pora na Instagram, jakąś godzinę temu wrzuciłam zdjęcie jak próbuję pisać licencjat. Są na nim ciasteczka Oreo i fajny kubek, który dostałam od Narzeczonego, na pewno będą lajki! Guzik, znowu nic. Przecież wszyscy lubią Oreo i ładne kubki! Nikt nie chce się łączyć w bólu pisania pracy licencjackiej? Dzięki...

Głowa mi pęka, zatoki zaraz eksplodują i jeszcze te zawroty głowy. Ledwo widzę na oczy, ale zamiast położyć się i czekać aż to wszystko minie, uparłam się, że zrobię coś pożytecznego, że nie będę tak marnowała czasu na głupoty. W końcu wiosna, słońce (akurat nie dzisiaj), dużo energii i zapału do robienia nowych rzeczy nie pozwalają mi zakopać się pod kołdrą. Tylko, że pisanie licencjatu mi nie idzie. Już nawet wyłączyłam Worda, chociaż po części mogę być zadowolona. Napisałam z pół strony czegoś, o czym nie mam pojęcia i nie pójdę na seminarium z "pustą ręką".

Potem weszłam na bloga, bo szukałam wpisu z cytatem ze "Smażonych zielonych pomidorów". Uwielbiam tę książkę, serio. Kiedy już to znalazłam i rzuciłam okiem na kilka bardzo entuzjastycznych zdań z innych postów, pomyślałam, że dzisiaj też coś dla Was napiszę. Coś fajnego, z energią i pobudzającego do działania. Coś, co da Wam i mi kopa na cały dzień i sprawi, że dobrze wykorzystamy nasz czas. Przypomniało mi się, że rano oglądałam snapy Majewskiego, wiecie Majewski Trenuje. Fajny chłopak. Straszny śmieszek, ale w sumie dobrze gada. Mówił, że można osiągnąć wszystko, żeby nie zważać na to, że ktoś się z nas śmieje, tylko iść do przodu i robić swoje. Chciałam to rozwinąć, dodać coś od siebie, zmotywować Was trochę...

Niestety, jedyne czym mogę Was dzisiaj ugościć to mała rada:

w poniedziałki lepiej zostańcie w łóżku.

____________________ 

 Spodobał Ci się post? 

 Obserwuj mnie na Facebooku, Bloglovin i Instagramie

 

Życie #4

Aj tam! Do dupy z tym wszystkim. Obiecanki-cacanki, a w praktyce zawsze to samo. Miało być więcej i lepiej, a w rzeczywistości przez ostatnie trzy miesiące siedziałam na tyłku z założonymi rękami.

Nawet nie próbuję się usprawiedliwiać, bo nie mam argumentów. Mogę jedynie Wam podziękować, że mimo ciszy na blogu i tak dostaję od Was przemiłe wiadomości, na które wcale teraz nie zasługuję. Dziękuję!

Myślę teraz o początku roku, o pierwszym kwartale. Co się wydarzyło, co warto zapamiętać. Jakieś wnioski, luźne myśli, cokolwiek. Wiem! Miał być detoks zakupowy do końca marca. Nie udało się, ale w połowie sama zrezygnowałam z kontynuowania. Jeden: znowu wybrałam najgorszy moment - najgorętszy okres wyprzedaży, kiedy okazało się, że mogłabym za grosze dokupić coś potrzebnego w szafie. Grzech było nie skorzystać, wiedząc, że w kwietniu za te same buty będę musiała zapłacić dwa razy więcej (a buty były gdzieś tam na liście potrzeb). Dwa: okazało się, że zakupy to dla mnie świetne, choć krótkotrwałe, lekarstwo na smutki. Szczęście w nieszczęściu (chyba), że na pocieszenie zazwyczaj kupuję bieliznę i skarpetki, które zawsze się przydają i niekoniecznie rujnują budżet. Trzy: no po prostu jestem słaba! Zakazy jakoś tak niby trzymają mnie w ryzach przez chwilę, a potem ciągle chodzi mi po głowie, żeby coś kupić. Cokolwiek. Skarpetki. Żel pod prysznic w ślicznym opakowaniu a'la miś koala. Nowe majteczki, chociaż inne wysypują się z szuflady. Zwykły podkoszulek. Dziesiąty balsam do ust w nowym smaku. Cokolwiek. Tak więc koniec z odgórnymi zakazami. Postanowiłam nie zaprzątać sobie tym głowy, a zakupy robić wtedy, kiedy coś naprawdę, ale NAPRAWDĘ mi się spodoba. Żadne tam "ładne, może być", tylko szukam najlepszych rzeczy, o których nie mogę zapomnieć. Ograniczę byle jakie wydatki, a to co trafi do mojego koszyka, rzeczywiście będzie tego warte. Mam nadzieję.

Koniec zimy zmobilizował mnie do podjęcia nowych działań. Wczoraj zapisałam się na tatuaż, o którym opowiadałam wszystkim wokół od kilku miesięcy, a od dzisiaj ruszam na moje ulubione zajęcia sportowe. Zdaję sobie sprawę, że dostanę wycisk, ale szczerze już nie mogę się doczekać tego uczucia "po". Mój Najukochańszy Narzeczony zapewne też czeka aż wrócę do domu zmęczona, szczęśliwa i zadowolona z życia. Doskonale zdaję sobie sprawę, że od siedzenia w domu i gadania z dwulatkiem głupieję, a do głowy przychodzą mi same bzdury... W dodatku wróciłam do książek. Wstyd się przyznać, ale ostatnio zupełnie nic nie przeczytałam. Zaczęłam kilka pozycji, ale wszystko teraz leży i się kurzy. Nie wiem jaki wpływ na czytelnictwo ma słońce, ale mnie zachęciło do odkurzenia czytnika i oto po trzech dniach mam już na koncie przeczytaną jedną, całą książkę. I to klasykę. Coś w tym jest, że razem z wiosną i pączkami na drzewach do życia budzą się również ludzie :)

Szukając w pamięci wydarzeń z ostatnich trzech miesięcy zajrzałam na swój Instagram. Zdecydowanie królują teraz selfie i zdjęcia paznokci. Nagle dotarło do mnie, że nie mamy prawie żadnych zdjęć z okresu naszej znajomości z D. i postanowiłam to zmienić. Zaczęło się od selfie, żebym przyzwyczaiła się do aparatu, potem zaczęłam fotografować się z Małą Alą. Jest teraz taka rozbrykana, że jedyna możliwość na złapanie jej, to zdjęcie z ręki, tak żeby widziała się w ekranie telefonu. Furorę robi też opcja na Snapchacie, gdzie można nałożyć na twarz filtr z pieskiem. Ala jest zachwycona jak ma uszy i długi język :D I coraz częściej namawiam D. na wspólne zdjęcia - zawsze wypomina mi, że jak On chciał robić fotki, to ja się zawsze chowałam i wszystko to moja wina... ;)

No i paznokcie. Moja nowa miłość. Mam nadzieję, że za jakiś czas uda mi się rozpocząć szkolenie w tym kierunku i pasja rozpali się na długo. Zajrzyjcie na mój fanpage i zostawcie lajka. Chętnie też przyjmę nowe osoby w swoje łapki :D

Pierwsza część roku minęła mi bardzo spokojnie i bez fajerwerków. Zupełnie jak wieczór pod kocem z kubkiem herbaty. Powoli, ciepło, przyjemnie. Chociaż tak szybko, że nie zdążyłam się zorientować, że to już trzy miesiące...

____________________ 

 Spodobał Ci się post? 

 Obserwuj mnie na Facebooku, Bloglovin i Instagramie 

 

Nowy start - postanowienia noworoczne w praktyce

Ostatnio wyjaśniłam Wam moje podejście do postanowień noworocznych - klik. Zapraszam do nadrobienia, bo ukryłam tam dla Was życzenia prosto z serduszka! :) Jednak dla przypomnienia: staram się robić bardzo przemyślane postanowienia noworoczne. Żadne tam wyświechtane frazesy o schudnięciu x kg, przebiegnięciu maratonu, mimo że męczę się podbiegając do autobusu czy znalezieniu księcia na białym koniu. Stawiam na ważne sprawy, rozwój i spełnianie małych marzeń, które ciągle odkładam na później. Staram się pracować nad tym, kim chciałabym być w przyszłości i chcę zmieniać świat zaczynając od siebie :)

Zanim przejdę jednak do postanowień spróbuję krótko podsumować poprzedni rok. Na początku musicie wiedzieć, że mam krótką pamięć. Nie powiem Wam kiedy dokładnie byłam na wakacjach ani ile dni spędziłam w Zakopanem na Sylwestrze. Nie wiem ile kosztowały bilety do ZOO we Wrocławiu ani na pociąg. Nie pamiętam jakie dostałam prezenty urodzinowe ani nawet jak dokładnie spędziliśmy poprzednie święta. Pamiętam za to dobre, krótkie chwile, które sprawiły, że jestem szczęśliwa.

Sylwester z Ukochanym i przyjaciółmi. Uczucie ulgi, gdy dojechaliśmy na wakacje w Mikołajkach. Ten poranek, kiedy pierwszy raz założyłam na palec pierścionek zaręczynowy wychodząc na miasto. Pierwszy samodzielnie ugotowany obiad, który D. pochwalił. Pierwszy samodzielnie ugotowany obiad, który TAK BARDZO mi smakował. Te spojrzenia, kiedy razem z Perełkami Tytanów szłyśmy przez całe boisko w swoich strojach. Śmiech Ali, kiedy razem się bawimy. Pierwsze pięknie wykonane paznokcie hybrydowe (serio!). Znajomi, którzy chwalą mojego bloga. Pochwała z ust nauczyciela. Indeks oddany w pierwszym terminie. Świetna książka, o której nie mogę przestać myśleć. Poranki, kiedy budzimy się razem.  Gorące kakao, które D. robi najlepiej na świecie.
Te najpiękniejsze wspomnienia to krótkie momenty, kiedy czujemy się naprawdę szczęśliwi :)
Wracając do postanowień noworocznych - tym razem większość z nich, to nie nagłe zrywy, ale rzeczy, nad którymi pracuję od kilku miesięcy. Rzeczy, które rozwijam i na których staram się maksymalnie teraz skupić. Chociaż nie wszystkie ;)

• Zadbam o większą jakość życia - pod każdym względem. Chcę nauczyć się mądrze oszczędzać i dokonywać wartościowych wyborów. Nie tylko w zakresie zakupów, ale również spędzania wolnego czasu czy kontaktów towarzyskich. Na pierwszy ogień idzie zakupowy detoks do końca marca, czyli ban na nowe ubrania, buty i kosmetyki. Wyjątek stanowią rzeczy, które będą potrzebowały natychmiastowego zastępstwa, jak np. podarte spodnie czy zepsute kozaki. Albo żel pod prysznic czy dezodorant. Kosmetycznie chcę przede wszystkim pozbyć się zapasów, jakie w ostatnim czasie pojawiły się na moich półkach i trzymać się sprawdzonych produktów. Jeśli chodzi o mój wolny czas, to chciałabym więcej czytać, bo wiem, że mogłabym oraz chcę nadrobić trochę zaległości filmowe (chociaż o ten punkt doskonale dba mój Narzeczony ;)). Mam ochotę wciągnąć się w jakiś serial, bo dawno nic takiego nie oglądałam, jeśli polecacie coś fajnego dajcie znać!
• Odszukam swoją największą pasję i zadbam o swój rozwój - brzmi strasznie głupio, nie? Ale odkąd przestałam tańczyć nie wiem co jest moją pasją. Lubię czytać i pisać, piec ciasta i ciasteczka (szczególnie babeczki!), czasem robię makijaże, a ostatnio zabrałam się za manicure hybrydowy. Uwielbiam też rozmawiać z ciekawymi ludźmi, a poza tym moje zainteresowania krążą również wokół organizacji wesel (i to nie tylko ze względu na przygotowania własnej uroczystości ;)). Patrząc na to z boku, to jakoś można to połączyć, ale chciałabym obrać jeden konkretny kierunek i chociaż w jednej rzeczy być perfekcyjna - być "mistrzem w swoim fachu" ;) Ponadto wizja zbliżającej się obrony nasuwa mi na myśl jedno, dosyć ważne pytanie: "Patka, co chcesz zrobić ze swoim życiem?", a ja cichutko płaczę i nie wiem co odpowiedzieć. Wiecie, moi znajomi mają plany związane z kierunkiem studiów, pracą, wyjazdami, czymkolwiek, co nada ich życiu jakiś kierunek, a ja siedzę w domu i po prostu nie wiem. Strasznie frustrujące dla osoby, która potrzebuje, żeby coś działo się w jej życiu.
• Zadbam o moich przyjaciół i bliskich - tak po prostu. Obiecuję sobie (i Wam :*), że znajdę więcej czasu na spotkania i pogaduszki. Po warunkiem, że i moi znajomi znajdą czas dla mnie. Poprzedni rok upłynął pod znakiem "dobra, dobra, to ja się odezwę" i tak czekam na niektóre kawki i herbatki od dwóch czy trzech miesięcy. Poza tym chcę tak się zorganizować, żeby mieć więcej czasu na odwiedziny u babci, a może nawet spróbuję się przełamać i od czasu do czasu do kogoś zadzwonić :)

To najważniejsze cele na ten rok. Rzeczy, nad którymi chcę pracować i zmienić je w codzienność. W nowiutkim, specjalnym zeszycie na 2016 rok wszystko już spisałam, razem z planem jak się do tego zabrać. Polecam taki zeszyt jako niezły motywator - zeszłoroczny egzemplarz nosiłam ze sobą wszędzie i często zapisywałam tam nowe pomysły albo po prostu myśli zaprzątające głowę. Po krótkiej sesji nad tym zeszytem czułam ogromną ulgę i od razu nabierałam ochoty do pracy. O innych zaletach tego zeszytu na pewno jeszcze wspomnę ;)

A jak postanowienia noworoczne wyglądają u Was? Jakieś plany na ten rok czy zupełnie to do Was nie przemawia? :)

____________________ 

Spodobał Ci się post? 

 Obserwuj mnie na Facebooku, Bloglovin i Instagramie 

 

Postanowienia noworoczne w teorii

No i się zaczęło! "Nowy rok - nowa ja", "od jutra biegam 10 km dziennie", "do wakacji schudnę x kg", "zacznę czytać więcej książek", "znajdę chłopaka"... Znacie to?

Żeby nie było, kiedyś również robiłam sobie takie postanowienia noworoczne i zawsze kończyło się na tym, że z roku na rok moje cele były identyczne. Styczniowy zapał niestety powoli mijał, w okolicach maja-czerwca przypominałam sobie o wszystkich zadaniach, w wakacje starałam się coś zrealizować, bo wiadomo - dużo wolnego czasu, ale na jesieni znowu wszystko brało w łeb, a w Sylwestra zamiast świętować, myślałam o kolejnym roku niezrealizowanych marzeń.

Od kilku lat do tematu postanowień noworocznych podchodzę z  dystansem: trochę się czaję, zapisuję, zmieniam, analizuję kilka razy, zastanawiam się czy to na pewno TO. Boję się porażki, bo to trudne uczucie zawieść samego siebie. Ciężko przyznać się przed sobą, że nie dałam rady, nie udźwignęłam własnych wymysłów, że jestem taka słaba i jednak się złamałam.

A jednak wyciągnęłam kilka wniosków z tych wielu lat porażek i przestałam szukać szczęścia tam, gdzie go nie ma. Owszem byłabym bardziej zadowolona mając płaski brzuch i przynajmniej 8 kg mniej, ale skoro do tej pory wizja fajnej dupeczki w lustrze nie zdeterminowała mnie na tyle skutecznie, żeby wziąć się za siebie na poważnie, to znaczy, że nie jest mi tak źle we własnej skórze. Zamiast nakazywać sobie codziennie bieganie maratonów i żywienie się liściem sałaty, wolę skupić się na wprowadzeniu drobnych zmian w jadłospisie i zacząć od wypijania szklanki wody z cytryną każdego dnia po przebudzeniu, bardziej dla zdrowia niż świetnej figury. Skoro wiem, że w ciągu roku czytam około 20 książek, to nie porywam się nagle na 52 (chociaż bardzo bym chciała :)). Zamiast tego ograniczam oglądanie telewizji, żeby znaleźć czas na inne rozrywki. A zamiast obietnicy regularnej nauki, która nigdy nie była nawet bliska realizacji, postanawiam, że chociaż nie będę zostawiała wszystkiego na ostatni wieczór przed deadlinem.

Powiecie, że to pójście na łatwiznę i nie stawiam sobie żadnych wyzwań? Nie do końca. Stawiam sobie takie wyzwania, którym mogę podołać. Żeby w przyszłym roku pójść o krok dalej i zmotywowana sukcesem jednak spróbować przeczytać więcej książek, bo przecież teraz, po ograniczeniu telewizji, pochłonęłam ich o połowę więcej niż zwykle.

Ale postanowienia noworoczne to dla mnie nie tylko "policzalne" zadania do odhaczenia: biegać 3 razy w tygodniu - check, obejrzeć wszystkie odcinki "Gry o tron" - check, schudnąć 5 kg do końca marca - check. To praca nad sobą, a dokładniej praca nad własną głową. Wytrwałość w pokonywaniu przeszkód, odwaga do bycia sobą, zmiana nawyków czy stereotypowego myślenia.

Zmiana stylu życia zamiast zmuszania się do czegoś.

Zmiana siebie, a nie innych.

To dążenie do realizacji własnych marzeń: kim chcę być, co chcę robić w życiu, co chcę osiągnąć.

Ten post miał być spisaniem moich tegorocznych postanowień. Zamiast tego wyszedł mi "teoretyczny" post na temat noworocznych celów, dlatego następnym razem przejdziemy do praktyki :)

Na koniec chciałabym życzyć wszystkim Czytelnikom i Przyjaciołom samych najlepszości w Nowym Roku. Mnóstwa szczęśliwych chwil, bo to one budują nam obraz szczęśliwego życia, ogromu sukcesów w życiu prywatnym i zawodowym. Powodzenia w szukaniu i realizowaniu życiowych pasji oraz planów na życie. Przyjaciół i rodziny, którzy zawsze będą blisko i będą Was wspierać w każdej chwili. Zdrowia i sił, aby dać radę wszystkim swoim planom.

Wszystkiego dobrego!

____________________ 

Spodobał Ci się post?

Obserwuj mnie na Facebooku, Bloglovin i Instagramie